Ο Ανρί ντε Μονφρέντ (1879-1974) στο έργο του "Ο λεπρός" αναζητά την περιπέτεια όχι στις υδάτινες "ερήμους" των θαλασσών, όπως μας είχε συνηθίσει στις προηγούμενες ιστορίες του, αλλά στις χερσαίες, εκεί όπου οι δύσβατες πετρώδεις οροσειρές της ανατολικής Αιθιοπίας εναλλάσσονται με την απεραντοσύνη των πεδιάδων, άλλοτε τρυφερές, συχνά σκληρές - όμοια με τους κατοίκους τους.
Το 1910, λίγο πριν τον κερδίσει για πάντα η θάλασσα, αναλαμβάνει ως υπάλληλος μια εμπορική αποστολή στην Αιθιοπία: την αγορά καφέ και δερμάτων, και την πώληση ειδών πτρώτης ανάγκης στους ιθαγενείς. Για να επιβιώσει στον απρόβλεπτο και άγνωστο για εκείνον κοσμο, δεν αρκεί μόνο η ενορατική ικανότητα του ως προς την ανθρώπινη ψυχή και τον χαρακτήρα των ανθρώπων. Χρειάζεται να διεισδύσει στον αραβικό πολιτισμό, να μάθει τα ήθη και τα έθιμα του, να κατανοήσει τις διαφορές του σε ηθικές και κοινωνικές αξίες από τον δυτικό. Κομμάτι του κόσμου κι ο φαινομενικά ασήμαντος Μικαέλ, ο οποίος θα αποτελέσει "το σπέρμα του δράματος", όπως τον χαρακτηρίζει ο συγγραφέας, μιας πολύ ενδιαφέρουσας ιστορίας...