(. . .) Με την «Τόσκα» πέτυχε ο Πουτσίνι, τόσο από την άποψη περιεχομένου όσο και μουσικής, την πλήρη απομάκρυνση από την tragedie larmoyane, όπως παραστάθηκε στη `Μανόν Λεσκώ`, την `Μποέμ` και την `Μπαττερφλάυ`. Στο έργο του αυτό αναπτύσσει ένα εμφαντικά δυναμικό ύφος, που θα βρει το κορύφωμά του στην `Τουραντώ`. Πρόκειται αναμφισβήτητα για μια μεγάλη όπερα, βυθισμένη σε σκούρα, σκοτεινά χρώματα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]