Πόσο μπορεί να διαρκέσει μια απόλαυση με άδεια, ένας έρωτας κρυφός και παράνομος, μια ιστορία αγάπης κλεισμένη σε μια παρένθεση ή πλαισιωμένη από μια βίαιη ή μονόπλευρη χάραξη συνόρων; Οι μονόλογοι που εγείρονται και που ακούγονται σ` αυτά τα κομματιασμένα και θρυμματισμένα μέρη μιας ζωής χωρισμένης μέσα σ` έναν καθρέφτη. Πόσο μπορούν να καλύψουν και να δικαιολογήσουν οι κουβέντες δύο γυναικών, δύο Βακχών, σε στιγμές που χαίρονται την προσωρινή φυγή στον Κιθαιρώνα της φυσικής ελευθερίας; Ο λόγος της συγγραφέως είναι πιστός στη φύση και στις ανάγκες των ανθρώπινων χαρακτήρων, που κυρίως αισθάνονται πιο πολύ από όσο θα περίμενε κανείς, πράγμα ασύνηθες για την εποχή μας. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]